Pasterstwo Karpat

Projekt ochrony różnorodności biologicznej i krajobrazowej Karpat

poprzez utrzymanie i rozwój tradycyjnego wypasu owiec na halach
i półnaturalnych łąkach, ochronę tradycyjnych ras zwierząt gospodarskich oraz wspieranie odradzania się tradycji gospodarki pasterskiej.

 

               Dziewięć Sił Karpackich to tytuł nowej publikacji promujacej walory przyrodnicze Karpat oraz przyklady dobrych praktyk pasterskich zwiazanych z wypasem hal i polan górskich. 

W częśi opisowej znajdziemy tu opis znaczenia działalności pasterskiej dla przyrody Karpat:

         Zaniechanie gospodarki rolnej, w wyższych partiach Karpat, głównie pasterstwa, jest powodem szybko zachodzącej sukcesji wtórnej. Na nieużytkowanych polanach i wyżej położonych łąkach obserwuje się wkraczanie głównie ziołorośli, borówki czarnej Vaccinium myrtillus, zarośli maliny właściwej Rubus idaeus oraz młodych świerków pospolitych Picea abies. Na niektórych obszarach na nieużytkowanych terenach pojawia się brzoza Betula pendula, wierzby Salix sp., róża Rosa sp. oraz jeżyny Rubus sp. Wkraczanie tych gatunków odcina światłożądne rośliny łąk od słońca, powoduje to zanikanie siedliska.

Aby nie dopuścić do degradacji ekosystemów otwartych Karpat, łąki i polany należy objąć działaniami ochrony czynnej. Siedliska najmniej zdegradowane, nie potrzebujące odtwarzania lub usuwania niepożądanych gatunków, należy wykaszać lub/i wypasać. Zbiorowiska na których wkroczyły niepożądane gatunki należy najpierw przygotować do regularnej gospodarki rolnej. W głównej mierze będzie to usuwanie ziołorośli, borówczysk, maliniaków czy innych wkraczających zbiorowisk. W tym wypadku konieczny będzie pierwszy pokos odkrywający teren dla roślin światłożądnych siedlisk terenów otwartych. Zabieg ten nie jest skomplikowany ani bardzo kosztowny, zazwyczaj można wykonać go mechanicznie za pomocą kosiarki i ciągnika (o ile da się wjechać maszynami). W przypadku dalej posuniętego procesu sukcesji wtórnej, konieczne będzie odkrzaczanie lub usuwanie młodych drzew. Zabieg ten wymaga pracy ręcznej, co jest bardziej praco i czasochłonne oraz droższe.

Najłatwiejszym, najskuteczniejszym i najtańszym sposobem ochrony czynnej siedlisk ekosystemów otwartych jest zapobieganie, a więc odpowiednia, ekstensywna gospodarka pasterska. Wypas na niektórych siedliskach może a czasem musi być połączony z okresowym koszeniem (np. wykoszenie niedojadów). 

W części graficznej czeka nas miła niespodzianka: zapis fotograficzny Redyku 2013. Wedrówki z owcami przez Karpaty!

Share

Instytucja współfinansująca


Program szwajcarski

Projekt


Lider projektu


GRID

Partnerzy


Université de GenèveREGIONALNE CENTRUM EKOLOGICZNE - POLSKIE BIURO RECStowarzyszenie EkopsychologiaBeskid ZielonyGazdowie

Projekt współfinansowany przez Szwajcarię w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi Unii Europejskiej

Współpracują z Nami: