Funkcjonujące przez ostatnie stulecia (od XVII do XX w.) pasterstwo szałaśnicze to nic innego jak wspólnotowy wypas owiec angażujący całą społeczność pasterską wsi do współpracy i działań na rzecz prowadzonego wypasu pod opieką bacy lub sałaszników. To w tym sposobie prowadzenia wypasu ukształtowała się bogata obrzędowość i kultura pasterska, dziś określana jako wypas kulturowy. W ten sposób ukształtowała się kultura pasterska będąca zarazem źródłem żywotnej kultury góralskiej łączącej dziś mieszkańców Karpat. Z natury swej jest ona oparta na wypracowanej przez pokolenia umiejętności funkcjonowania wspólnot, gdzie współpraca oparta na wzajemnym zaufaniu jest płaszczyzną wymiany wiedzy, doświadczenia, umiejętności gospodarowania ludzi przedsiębiorczych, naturalnych liderów społeczności pasterskich – baców.
Do nowego sezonu trzeba się przygotować. Nowa puciera napewno się przyda.